9 bulan berlalu...susah & senang

Alhamdulillah pejam celik pejam celik dah 9 bulan kami merantau di negara kiwi ni...kalau org pregnant dah tiba masa untuk bersalin :-)

Banyak susah & senang yang mahu tak mahu terpaksa kami tempuhi...bercakap tentang susah...memang banyak yang susah...terutama yang melibatkan kewangan...Di kesempatan ni saya nak bercerita sikit ttg masalah kewangan yang terpaksa kami tempuhi...w/pun bagi kebanyakan org hal ni agak sulit... tapi tujuan saya nak kongsi bersama kalau ada sapa2 yang berpeluang belajar di sini...

Okey...elaun yang suami saya dapat cuma $2080 dan ini yang kami wajib bayar sebulan (sewa rumah $1200, eletrik $120, tel & internet $100, petrol $150)...begitulah anggaran kasarnya...balance yang kami ada cuma dalam $500 atau seminggu cuma $127 sahaja....dan $127 itulah yang nak beli daging, ayam, ikan, beras, buah2an, sayur2an, susu anak, pampers, bekal anak...fuh itulah yang buat kami rasa begitu terseksa...

Yg kami rasa terbeban sangat sebab sewa rumah kat sini terlalu mahal ($300 seminggu)...nak sewa rumah lebih murah tak boleh syarat sbb kat sini kalau anak 4 mesti rumah tu ada 3 bilik @ lebih...tak boleh main sumbat je...

Untuk mengurangkan beban biasanya pasangan2 yg ikut suami/isteri belajar, mereka bekerja...tapi kekangan saya ialah saya tak dapat kerja sebab ada anak yg belum sekolah...suami pulak tak boleh kerja sepenuh masa kerana dia cuma memegang visa student...lagipun takut jugak kalau kerja2 phD terganggu nanti...tu pun suami terpaksa jugak kerja dalam 14 jam seminggu sebagai cleaner...duit tu dapatlah top up mana2 yg tak cukup & buat beli jajan anak2...

Kadang2 kesian jugak dengan anak2...banyak benda yg mereka nak terpaksa kami buat tak tahu je...kadang2 bagi je diaorg pegang...sampai kat kaunter suruh casher tu sorok kata tak nak beli...he he...kelakar tapi kesian...tapi Alhamdulillah mereka sangat memahami...mereka tahu nak beli baju tak boleh kat pasaraya...cuma mampu beli yg second hand je...yg harga $2 sehelai...anak sy yang paling kecil pun tahu...kadang saya cakap tak boleh beli...then dia tanya...kenapa mama...mahal yea?

Itulah dia...itulah pengorbanan...bukan senang nak dapatkan PhD...banyak dah air mata ni keluar sebab rindukan family, suasana kerja, fikirkan duit, pelajaran anak2...tak apalah...Allah sentiasa ada bersama2 kita...

Budak 2 orang ni paling suka bila dapat ke kedai...saya hadkan seorang 50 sen je sehari...ni kat kedai Manjeet...selang 3 rumah je dari rumah kami...

Si kakak ni kuat bergaya...pantang tengok kasut & baju...tapi kena selalu pujuk dia...nanti bila dah balik Malaysia barulah kita boleh shopping2

Tak ada duit tak apa...yg penting kita sentiasa bersama & happy selalu...

Go go papa go...semoga berjaya bergelar Dr Adnan...kami tumpang gembira...jgn lupakan kami dah time tu...